Naar Thika

Naar deze dag hebben we héél lang uitgekeken, de kinderen weer terug zien. Gisteravond hebben we Shawn nog gebeld over de ‘Matatu’ die ons op zou komen halen. Hij heeft het geregeld en we hebben nog duidelijk uitgelegd hoe hij bij het hotel zou moeten komen. We werden pas om 08.45 uur wakker en we moesten nog haasten totdat Shawn belde dat ze er niet om 10.00 uur, maar rond 11.00 uur zouden zijn. Zo, dat kwam dus mooi uit, konden we op ons gemak douchen, ontbijten en de laatste zaken inpakken. De schoenen waren nog wel nat van het afschrobben van de modder, ‘ hakuna matata’, no problem. Bij het afrekenen hadden we nog wel een meningsverschil over de BTW. Booking.com zegt dat het was inbegrepen maar we moesten het toch betalen. Ruud is naar de hoofdweg gelopen om de Matatu chauffeur op te vangen. Intussen begon het te regenen en de eigenaresse van het hotel was al bezorgd of het wel OK was met hem. De Afrikaanse Noor werd opgehaald en hij zag er piekfijn uit. Hij kwam me gedag zeggen en op de vraag wat voor soort business hij deed hier kreeg ik als antwoord: “ik ben priester” en ben hier voor een congres. Wat een verrassend antwoord. Uiteindelijk kwam Ruud tegen 11.30 uur aanrijden. Alle koffers werden opgestapeld en wij achterin met Ruud klem tegen het autodak. Het was een Matatu en dat weet je dan tevoren. Hij reed dwars door de stad waar het ook nu op zondag best druk was. De rit ging prima en we zagen dat er veel nieuw gebouwd was langs de weg, maar de ontelbare kleine stalletjes langs de kant van de weg waren er nog steeds en op enkele plaatsen was markt. Ook de weg naar Kiota was afgezet met een groot hek met een wacht en de hele wijk wordt ommuurd of met gaas afgezet. Dit zou de veiligheid bevorderen omdat het nogal eens voor kwam dat er vrachtwagens kwamen en hele huizen leegroofden als de mensen de poort openden na een smoes. Shawn stond ons al op te wachten en de sommige kinderen kwamen voorzichtig kijken en anderen waren heel enthousiast. Shawn had een goede prijs afgemaakt maar de chauffeur wilde geen wisselgeld teruggeven, dat was voor zijn lunch zei hij. Dus niet en toen kwamen er een pak geld tevoorschijn en kregen we het verschil. De kinderen sjouwden de koffers naar binnen en waren erg nieuwsgierig wat daar wel in zou zitten. Zondag chapati-(pannenkoek) dag, iedereen was nog aan het eten. Shawn was alleen en de oudste meisjes maakten voor ons een lekker bordje met groente voor op de warme chapati. Wat ons direct opviel was dat ze niet erg gegroeid waren, het zijn geen melkdrinkers zoals de Nederlanders, dus groeien ze niet zo hard. Langzaamaan kwamen ze allemaal even aanraken of knuffelen en vertellen dat de goals en de schommels kapot waren. Ook dat ze nu grote vakantie hadden en goede punten gehaald hebben op school, dat wilden we dus wel een keer zien. Maar eerst allemaal samen in de huiskamer ons verwelkomen en luisteren naar onze verhalen over de kinderen en kleinkinderen en wat we gedaan hadden in de jaren thuis en er werd nieuwsgierig geluisterd, maar wat zou er in de koffers zitten? Eerst de schoenen uitpakken en verdelen, het was nu echt: ‘wie de schoen past trekke hem aan’. Maar het probleem dat ze niet zo gegroeid waren kwam nu naar boven, hoewel veel kinderen nieuwe schoenen kregen. Voor degene die geen schoenen had zochten we een iets aan kleding totdat iedereen wat had. De fleece- en gebreide mutsen werden direct opgezet en de hele middag opgehouden. Annemarie: ze konden nu pas mee en het was ‘een schot in de roos’! Samen werd ons ‘Kiota lied’ gezongen en we waren verrast dat ze het nog allemaal kenden. Er hangen nog knutselwerkjes aan het plafond en aan de muur maar het is dringend aan vernieuwing toe, dat wordt dan nu kerstsfeer. Als iemand nog een leuk idee heeft voor papierwerk voor oudere kinderen mail me dan met foto. [email protected]. De Nederlandse kalender werd bewonderd en het blijft vreemd uit leggen wat molens zijn en dat we zoveel water hebben en ons daarvoor moeten beschermen omdat we onder de zeespiegel wonen. ’s Middags kwam de nieuwe huismoeder ‘Roda’ en samen met een paar oudere meisjes werd het eten klaar gemaakt. Rijst met groente erdoor en het smaakte prima. Allemaal voor de TV met bord op schoot om niets te missen van de film. De vader van Shawn haalde ons om 19.30 uur op en het was een klein stukje rijden naar hun huis. Achter een grote poort stond een knots van een huis met vier slaapkamers en drie badkamers met douche, waar de ouders van Shawn met een tiener zoon en dochter wonen. Wij kregen een eigen afdeling op de begane grond. Wat een luxe met badslippers erbij. In de huiskamer hebben we het vooral gehad over het asielprobleem in Europa en ook vanuit Kenia vertrekken ze, meestal naar Amerika, ook al hebben ze hier een prachtig huis en werk. Ook hier begrijpen ze het niet. Alle vier de bewoners, die of op school werken of op school zitten zijn de hele dag thuis nu het vakantie is. We gaan morgen allereerst goede afspraken maken over de dagindeling, waar we eten en wat men verwacht t.a.v. de kamerprijs. Daarover heeft men nog niet nagedacht, dus dat gaan we morgen bespreken. Het is voor beide partijen beter daar vooraf duidelijk over te zijn. De Nederlandse cadeautjes vielen in goed aarde en kregen al direct een plekje in de keuken.