Nairobi - Kibera

Na een nachtje lekker slapen stonden we om 09.00 uur klaar voor de excursie, maar geen taxi! Na een telefoontje hoorden we dat hij het niet kon vinden en veel te ver gereden was. We zijn over de modderige weg naar de hoofdweg gelopen en na zeker tien minuten kwam hij eraan. Sorry, sorry, maar het lag aan ons. In de mail stond niet de naam van het hotel, maar alleen de straat met huisnummer en waar hij het zou kunnen vinden. Uiteindelijk toch op pad naar een Mall voor het opwaarderen van de telefoonkaart, die uitgeschakeld bleek na een half jaar, 1000KSH verdwenen in de oplaadmachine. In de Safari.com winkel werd contact opgenomen, een nieuw nummer gekocht en ze zullen na 48 uur de 1000 KSH er op zetten. Goed vertrouwen en afwachten. Bij het binnen gaan in de Mall werd de auto gecontroleerd en moest alles open, zelfs het handschoenkastje. Ook in de Mall werd weer gecontroleerd. Ze zullen dat bij West Gate, een paar jaar geleden ook wel gedaan hebben, maar het hielp niet tegen een aanslag. In Thika is geen Vodafone winkel dus daar moeten we straks een nieuwe dongel kopen voor internet, ook van Safari.com. We zijn vanaf de hoofdweg dwars door de sloppenwijk van ‘Kibera’ gereden, hebben twee gidsen Lionell en Nicolas opgepikt en zijn we gaan wandelen. Langs de hoofdweg en ook in de kleine straten is volop handel van allerlei soort en de kinderen, die vrij zijn en al grote vakantie hebben, lopen overal tussendoor en roepen constant: How are you”? zonder dat ze een echt antwoord verwachten. Over ligt afval, meest plastic, er is een open watergeul. De meeste mensen waren druk doende en de was werd in teilen op straat gedaan, ook door kinderen. Er is een apart deel waar de moslims wonen, maar het loopt geleidelijk in elkaar over en iedere leeft vreedzaam met en naast elkaar. Ook de verschillende tribes, stammen, wonen naast elkaar. Onze gidsen zijn van de Luo stam, van het uiterste westen van Kenya, maar hier geboren. De huizen zijn gemaakt van klei, hout, golfplaten en zo goed mogelijk van binnen afgedekt met grote lappen stof zodat het er netjes en schoon uit ziet. Zo was het huis van Lionell waar ook een kleine TV prima beeld gaf. Op diverse plaatsen kan men voetballen uit Europa bekijken voor 20 of 30 shilling. De wedstrijden stonden heel groot aangekondigd. Daar waar de huisjes achter een watergeul stonden waren er van hout bruggetjes overheen gelegd. Dwars door de wijk loopt de spoorlijn van Nairobi naar Mombasa en er was een uitzichtpunt waar je over een groot deel van de wijk die een stuk lager lag, kon kijken. De ophoging is eigenlijk één grote bebouwde vuilnisbelt. Je denkt dat je weet wat je kunt verwachten, maar het was en blijft schokkend te zien dat hier bijna één miljoen mensen permanent zo leven. Soms wel met vijf, zes mensen van een gezin, in één klein kamertje. In een ‘bottenfabriekje’ zaten drie mannen botten van o.a. koeien en geiten te splijten, slijpen, koken enz. om sieraden van te maken. Een ongezonde stoffige bezigheid. Op het eind van de toer kwamen we bij een weduwe die de Kibera drank stookt en of we die wilden proeven. In een achterkamertje stonden wat stoelen en een bed met onder het bed de flessen en glazen in plastic manden. Een klein flesje laten vullen en het smaakte wel sterk maar niet slecht. Een van de grootste problemen is het afval. Dat wordt of langs de weg gegooid of op een speciale plaats en dat stapelt maar op. Het is niet gek, concludeerden ze, dat ze gewoon op een enorme hoeveelheid huisvuil wonen. Maar alles werkt. Huizen, scholen, kerken enz. Er is een begin gemaakt het bouwen van stenen huizen, maar dat gaat natuurlijk maar langzaam. Sinds vier jaar staat er een groot gemeenschapshuis, ‘Town Hall’, waar douches, toiletten en andere voorzieningen zijn. Een hele vooruitgang en sterke verbetering van de kwaliteit van leven vinden ze. Charles bracht ons weer naar ons hotelletje en daar konden we om 15.30 lekker lunchen in de zonnige, tropische tuin. Onze kamer is niet al te groot, maar we doen het er mee voor deze twee nachtjes. Al met al is het weer bijzonder om in ‘ons’ Kenya te zijn.