Naar de speeltuin

Voordat we vertrokken kwam Leonard met 5000 Ksh aan om hun deel aan het uitstapje te betalen. Dat was hun eigen idee, heel lief, maar dat hebben we vriendelijk geweigerd. We hadden er wel rekening mee gehouden dat we niet op de afgesproken tijd zouden kunnen vertrekken, omdat gisteren dat grote feest was. Maar wat we vandaag aantroffen was te gek en buiten alle verwachtingen. Het huis zag er vreselijk smerig uit en de gasten hebben alle pannen vuil of met etensresten achter gelaten. Shawn was met Samuel al heel vroeg naar de stad gegaan om eten en drinken voor in de speeltuin te kopen en Priscilla en Wilson waren er om de boel op te ruimen. Tot onze grote verbazing en schrik deden die twee niet veel en lieten ze de kinderen hun werk doen. Ze waren alle pannen aan het schoonmaken, ze moesten de gore vloeren dweilen en dat terwijl ze nog niet ontbeten hadden! Dit waren de gevolgen van de ‘After Party’ zei Priscilla. Rond 10.15 uur kwam Priscilla op het idee dat er toch wel ontbeten moest worden en liet ze Bosco naar de supermarkt gaan om volle zakken mandasi, een soort harde oliebol te kopen. Staande aan de tafel buiten werden ze opgegeten met een beker thee met melk. Simon en Ndunda waren nog hun kleren aan het ‘wassen’, die werden door Ndunda van de ene waterbak in de andere gegooid en Simon was met zeep bezig, om ze daarna op een hoopje op de lijn op te hangen. De zeep wordt nooit goed uitgespoeld en Priscilla zou er bij moeten zijn om het hen op zijn minst te leren, maar ze was niet te zien hier! Edward en Josephine waren binnen aan het dweilen en durfde om 10.30 uur niet op te houden om zich klaar te maken voor het uitstapje, want ze moesten van Wilson dweilen, terwijl dat zijn taak was. Ria heeft nadrukkelijk gezegd te stoppen en het verder te laten liggen en dat zij verantwoordelijk was voor deze beslissing. Alle kinderen moesten sokken aan en ook dat was nog wat voordat iedereen een paar gevonden had. Passend of niet, gat of niet, ze hadden sokken aan. Nadat Shawn terug was met alle spullen stond er een matatu klaar en om 10.55 zaten we er met zijn allen in. Eén matatu voor veertien personen gevuld met twintig kinderen, drie begeleiders, de bijrijder en de chauffeur natuurlijk. Daarnaast tassen vol met eten en emmers met drinken en bekers. Het was maar vier km over dezelfde rechte weg die langs ons huis komt. De kinderen waren heel enthousiast en opgewonden, ze gaan niet zo vaak met een matatu op pad. Toen ze de speeltuin zagen wisten ze niet waar ze moesten kijken en nadat we de schoenen en truien in een aparte ruimte gelegd hadden gingen ze los. Schommels, glijbanen, trampolines, wippen, elektrisch treintje, luchtkussen, ballenbak, wipdieren, loopauto’s en allerlei auto’s die op en neer gingen op elektriciteit enz. Daarnaast nog een klim huis binnen. Men berekende twee prijzen één voor binnen en apart buiten en als je alle twee betaalde kreeg je twee stempels op je hand. Het eten en drinken konden we boven in een zaal neerzetten en de toegangsdeur afsluiten. Toiletten waren achter op het parkeerterrein, op zijn Afrikaans, maar het was er wel. In het begin waren de kinderen wat angstig om op een hoge glijbaan of door een gesloten glijbaan te gaan, maar in de middag gingen ze overal in en op. Trampoline springen, moet je oefenen en ook hier kon je ’s middags zien dat ze al veel behendiger waren. Ze hadden veel plezier en dat was voor ons, ons plezier. Het weer werkte prima mee, half bewolkt en een beetje wind. Niet alle attracties waren al in werking, dat kwam langzaam op gang, maar later bleek dat ze de ballenbak en het opblaaskussen weer leeg hadden laten lopen. Ook het treintje en de bewegende autootjes waren de meeste tijd buiten gebruik. We klaagden hierover bij de twee personeelsleden en we gaven aan dat we er voor betaald hadden. Een deel van ons geld terug vragen was voor hen geen optie en alles werd weer in werking gezet. Waterijsjes werden te koop aangeboden voor 50 Ksh, maar de prijs daalde meten toen we aangaven dat dat veel te duur was. Na informatie bij een kind met een ijsje bleken ze maar 20 Ksh te kosten. Toen de dame ’s middags weer aan Ruud vroeg of we ijs wilden kopen, heeft hij aangegeven, dat we nooit ijs bij haar zullen kopen, omdat ze ons eerst een veel te hoge prijs vroeg. Een groep leerkrachten van een school die er naast zat vroeg wat er aan de hand was en begrepen ook niet dat ze aan ons 50 Ksh vroeg en vonden het dom van haar en Ria heeft een leuk gesprek gehad met hen. Later hoorden we van Shawn dat de bestelde matatu ons niet kwam ophalen omdat deze kapot was. Bij navraag of de schoolbus ons weg zou kunnen brengen was de leerkracht die daar over ging direct akkoord, maar de chauffeur wilde niet toen hij hoorde dat het naar Ngoingwa ging. Daar woonde de directeur van de school en ze hadden toestemming om tot de speeltuin te rijden en niet verder. De buschauffeur was als de dood dat de directeur er achter zou komen. Pech dus. De baas van de speeltuin ging op pad voor een matatu en de kinderen konden gewoon doorspelen. Helaas was de binnenspeeltuin weer dicht, maar Shawn en Ruud kregen die snel weer open en ze hebben nog heerlijk de tijd binnen doorgebracht. Om 17.50 uur stond er een matatu en waren we om 18.10 uur thuis. Daar hebben we de brandblaar van Sharon doorgeprikt en goed ingetaped. De kinderen hebben ons bedankt en toen zijn we weer naar huis gelopen. Nancy was nog aan het koken en ze was blij dat we zo’n leuke dag hadden met de kinderen. We hadden de pijp goed leeg en zijn na een lekkere douche meteen naar bed gegaan.

De foto’s van de speeltuin zijn per abuis bij de map van het kerstfeest terecht gekomen.