Schriften kaften

We zijn vandaag weer naar de grote weg richting Thika gelopen en hebben daar een Matatu genomen. We weten dat de rit naar het centrum dan maar 10 Ksh pp. kost, € 0,09, hij vroeg natuurlijk het dubbele. Toen Ruud de bijrijder aangaf, dat hij niet méér wilde betalen, zei deze dat hij zich rustig moest houden. ‘s Avonds vertelde Nancy dat hij niet wil dat andere horen dat hij te veel vraagt, want dan gaat iedereen zich ermee bemoeien en zeggen dat hij niet moet overvragen aan vreemden. Ze doen dat dus ook bij locals die ergens vreemd zijn. Nancy vraagt dan altijd eerst aan een medepassagier hoeveel de rit kost en betaalt niet méér, ook al vragen ze dat wel. Ook Ken vertelde dat hij dat weleens mee maakt. Voor ons was het apart te horen dat ze dat bij eigen mensen ook doen. De hectiek in de stad is verschrikkelijk nu alle Matatus en tuktuks over een andere weg naar het centrum moeten en de Matatus staan overal in straten geparkeerd. We schieten er dan snel tussen door naar wat rustiger wegen om te komen waar we zijn moeten. Nu was dat bij Tuskys aan het begin van de stad om kaftpapier te kopen. We hebben papier en plastic meegenomen en nog gekeken naar mappen om alle proefwerkbladen en één privéspullen in te bewaren. We waren tegen 10.00 uur weer thuis en de tuktuk chauffeur verhoogde de prijs direct met 50 Ksh toen hij nog 100 meter verder moest rijden dan dat hij dacht. Echt niet dus en hij gaf het juiste wisselgeld terug. De jongsten konden vandaag hun ster afmaken en Ria heeft alle boeken en schriften die her en der in kasten lagen uitgezocht. Plotseling was er groot paniek bij de kinderen en kwam Mbugua hevig bloedend uit zijn hoofd aan gelopen. Het gutste er werkelijk uit en hij helemaal vol. Een gezicht vol met bloed zag er wel erg eng uit voor de kinderen. Nadat we eerst de wond een tijd hadden dicht gedrukt en zijn gezicht schoongemaakt konden we zien dat het om een minuscuul gaatje ging. We hebben hem binnen op een stoel gezet en na ongeveer en kwartier was het bloeden al gestopt. Schone kleren aan en door gaan. Hij vertelde dat hij buiten met zijn hoofd tegen de ijzeren punt van het openstaande raam gesprongen was. Vandaar dat kleine gaatje, maar helaas wel precies op een adertje. Na de lunch, Ugali die hier werkelijk nergens naar smaakt, hebben we de oudsten, waarvan we alles gisteren hebben uitgezocht, aan het schriften kaften gezet. Na weer een nieuwe instructie hebben ze prima werk geleverd en dat was mooi klaar. Ruud heeft kleine karweitjes gedaan en Wilson geholpen, die een stukje grond met keien aan het volgooien was, om de plek waar de grote pannen gewassen worden, te verharden. Ruud heeft geholpen met het egaliseren en had een grote aanstamper geïmproviseerd en met de kinderen zgn.de keien aangestampt door met zijn allen erop te springen. Dat was dolle pret. Intussen roken we verf en was Shawn op het geniale idee gekomen om alle verfpotten die er waren tevoorschijn te laten halen om kinderen zijn kamer te laten schilderen. Totaal onvoorbereid liet hij ze met een groep hun gang gaan. Ze hadden nog nooit een kwast in de hand gehad en de verf droop van de muren en na enige tijd zaten alle kinderen, de vloer, een tafel en nog veel meer onder diverse kleuren verf. Toen Ria Bosco wilde halen om te komen kaften zat hij onder de verf en Ria had direct haar arm vol zitten van de natte muur omdat ze niet wist dat er geverfd werd. Sharon heeft met een schuursponsje haar arm schoon geschrobd. Shawn probeerde intussen bij ons aan tafel de nieuwe boekenlijsten te maken, maar daar kwam niets van terecht toen hij gezien had hoe zijn kamer eruit zag. Hij heeft wel méér dan een uur buiten op alles staan schrobben en Lois heeft de vloer met Terpentine met een handborstel schoon geschrobd. Haar kleren en van meer kinderen konden zo de vuilnisbak in. Krijgen ze nooit meer schoon. Wat een ondoordachte actie. Zelf heeft Shawn nog nooit een kwast in zijn handen gehad en hij laat een groep kinderen zo’n klus doen. Ze doen alles voor hem en voelen zich door hem dan zeer gewaardeerd. Nadat alle schriften van de oudsten gekaft waren en die van Edward weer gefatsoeneerd zijn we vertrokken naar de stad om wijn te halen en mappen voor de privé spullen van de kinderen. Om 18.15 uur waren we weer thuis en konden direct aanschuiven, Ugali met een heerlijke stoofvlees schotel en kool. We hebben nog nagepraat met Ken. We hebben Nancy verteld dat we een magnetron willen kopen voor hen en de kinderen, ze zijn er blij mee, want ze eten op verschillende tijden en ze hoeven dan niet meer hun eten op te warmen op het gas.