De eerste schoolboeken en wasdag

Omdat we lekker vroeg waren hebben we eerst de tekst van ‘Rudolph’ op een stick gezet en gingen we langs ‘Family Gardens’ het hotel waar we de laatste keer gewoond hebben. Het was erg warm en de zon brandde flink. Het grote gebouw, waar grote winkels in zouden kunnen, naast het hotel was al langer klaar maar staat nog helemaal leeg. De entree van het hotel zag er rommelig uit, maar er zat wel een nieuwe kapper in een zijkamer. Van het rieten dak was een groot deel stuk en men was het aan het herstellen. De vloeren waren overal betegeld en de ruimte waar eerst eettafels stonden was nu volgebouwd met grote gemetselde en met ‘leer’ bekleedde banken. Lucy, ons kamermeisje van toen, stond nu achter de getraliede bar. Ze omarmde ons heel hartelijk en zei dat ze ons al gezien had en dat Ruud het, door haar gebleekte, T shirt droeg. Ze lachte erom dat we het niet weggedaan hadden. Het zwembad, waarop we gehoopt hadden dat we daar met de Kiota kinderen zouden kunnen gaan zwemmen zag er niet goed uit. De randen nog niet betegeld en het water zag er allerminst fris uit, dat was jammer. De speeltuin heeft nu wel een trampoline en de draaimolens en schommels waren OK. Helaas was het springkussen kapot, maar wel in de maak en Lucy zal ons bellen zodra het klaar is. Vandaag stonden de schoolboeken eindelijk op het programma en samen met Shawn zouden we beginnen bij groep 8, de boeken en schriften van Lois, die nu naar Highschool zal gaan. Shawn zei dat hij naar de stad moest, mooi, dan kon hij gelijk lijm en kinderschaartjes meebrengen, wij zouden dan vast beginnen. Echter hij kwam pas na 17.00 uur weer boven water toen we klaar waren voor vandaag, maar wel met lijm en schaartjes en een gekopieerde CD met Kerstliedjes. Er wordt elke morgen als we komen nog schoon gemaakt en achter het huis werd de was gedaan, nu door de midden groep. Er werd driftig geschrobd met borstels en gespoeld. Tussendoor werd er ook gespetterd en Mbugua ’s hoofd was helemaal nat en ik zag Kennedy proberen, hoe lang hij onder water kon blijven, onderste boven met zijn hoofd in de teil. Met een big smile keek hij me aan. Ondenkbaar dat wij onze kinderen, laat staan van die leeftijd, zo de was zouden laten doen. Maar het werkt, er moppert niemand en ook hebben ze nauwelijks echt ruzie met elkaar. De verdraagzaamheid en behulpzaamheid is hier hoog. De kinderen weten allemaal war ze vandaan komen en dat ze het hier een stuk beter hebben en kansen krijgen. We begonnen met de schoolspullen van Lois om te kijken wat weg kon en wat ze graag nog wilde bewaren. De lesboeken moeten wel een jaar wachten want er gaat aankomend jaar niemand naar groep 8. Maar hopen dat de regering niet compleet andere boeken voor groep 8 gaat invoeren volgend jaar. We hebben daarna de boeken en schriften van Sharon Loko en Carol gedaan die in groep 6 zaten. Alle schriften, ook die helemaal vol geschreven zijn moeten bewaard worden en kunnen nog nodig zijn voor herhaling en toetsen. Ongelofelijk grote stapels en hun kastjes, waar ook privé spullen en post van hun sponsors in gelegd wordt, puilen dan ook uit. Daarnaast moeten ze alle toetsblaadjes van alle jaren in een map bewaren en Sharon W. zei dat ze die weleens mee moeten nemen naar school en als ze dat niet doen, dat ze dan geslagen worden. Ook andere kinderen gaven aan dat ze wel eens een tik krijgen als ze iets niet bij zich hebben of het huiswerk niet af. Ze waren verbaasd te horen dat leraren in Nederland kinderen niet mogen slaan! We hebben tot en met groep 5, waar vijf kinderen in zaten, Sharon W, Edward, Samuel, Teresia en Bosco alles nagekeken en het zag er over het algemeen redelijk uit. Met de boeken moesten ze in de klas en met huiswerk maken, samen doen, omdat we niet voor alle vijf kinderen alle boeken hebben gekocht. In de klas kan dat ook zijn met andere kinderen. De boeken worden dus héél intensief gebruikt en elke dag mee op en neer genomen in te kleine en te softe rugtassen. We mochten dus niet verwachten dat ze er nog als ‘nieuw’ uit zouden zien. Het gebruik van de schriften is wel heel wisselend maar de meeste kinderen gaan er zorgvuldig mee om. Alleen Edward spande de kroon van slordigheid, terwijl zijn zus Carol een perfectionist is. Bijna alle schriften van Edward waren kaftloos en alle blaadjes, ook al was het een praktisch nieuwe schrift, waren aan alle kanten opgefrommeld, hadden ezelsoren en je kon aan de buitenkant niet zien voor welk vak het was. Hij had er geen probleem mee en zei dat hij goed kon vinden wat hij nodig had voor welk vak. Morgen maar eerst kaftpapier gaan halen en het allemaal weer in redelijke staat brengen zodat hij goed kan beginnen 5 januari. Aan de andere tafel zaten kinderen lekker vrij te werken met papier, kleurtjes etc. en experimenteerden er op los. Ze genoten ervan, Mathu kon er maar geen genoeg van krijgen en wil ook nog een grote ster maken. Dat zal hem zeker gaan lukken want hij probeerde het al op allerlei manieren van kleine stukjes papier die over waren. Ruud heeft tussendoor nog onderhoudswerk gedaan en de rotte stukken van de deuren van de jongens wc en -douche er af gehaald zodat de deuren en nu weer sluiten. Thuis was Leonard er nu ook bij aan tafel en we hebben weer veel gehoord over het leven hier. Dat de Engelsen de Kenianen, bij de zelfstandigheid van Kenia in 1963, in stammen hebben verdeeld en hen bepaalde grondgebieden hebben aangewezen. De Masai is echter een heel eigen groep en die zwerven nog steeds overal in het land rond om hun koeien te laten grazen. Ze kijken nergens naar en houden met niets en niemand rekening. Daar waar ze goed gras zien gaan ze heen, want dat is van iedereen en het is geen misdaad om koeien gras te laten eten. Ze lopen over en langs snelwegen en zelfs het vliegveld was niet veilig. Ze hadden de omheining doorgeknipt en de koeien langs de banen laten grazen. Men heeft hen opgepakt en er en rechtszaak van gemaakt. De Masai snapten er niets van en hebben heel verontwaardigd de rechter duidelijk gemaakt dat gras er is om te grazen en dat de koeien de vliegtuigen niet op gegeten hadden. Dat is dus geen misdaad. Ze werden vast gezet en in de gevangenis kregen ze onderdak en eten voor niets. Konden ze daar niet langer blijven? De regering heeft hen daarna iedere een eigen omheind stuk grond gegeven, maar gras hoeft niet omheind te worden, dat is van iedereen en ze willen overal lopen met hun koeien, ze waren hier snel vertrokken. Dit speelt nog steeds hier rondom Thika en het zou zo maar kunnen dat ze je tuin binnen komen als ze gras zien. De politie wordt dan gebeld om hen te verwijderen. Ook een waterleiding doorsnijden omdat de koeien toch moesten drinken is al gebeurd. Het is een hele bijzondere groep hier tussen alle ‘vaste’ stammen. Nancy heeft goed onderbouwde theorieën over het geloof en onderwijs en ze is hierover heel duidelijk naar de ouders en de leraren in haar school. Ze wil dit jaar weer een nieuwe kleuterklas, die noemt men hier baby klas, beginnen. Ze wil dit doen volgens onze theorieën dat jonge kinderen moeten spelen en spelend leren en ze heeft Ria gevraagd of ze haar ervaringen wil delen. Zou je mijn leraren willen leren hoe we dat moeten doen, was de vraag. Weer een taak erbij, maar wel één waar we veel in kwijt kunnen en die in haar school veel te weg zal brengen. Ze zal ook de ouders moeten leren dat het een nieuw systeem is en dat kinderen heel veel leren zonder allen maar aan een tafeltje te zitten en te schrijven. Ze mogen op haar school ook vies worden bij het buiten spelen en daarop kreeg ze veel commentaar. Haar standpunten staan vast en ze zegt: take it or leave it. We zullen wel een samen bespreken hoe we dit kunnen gaan invullen. Mogelijk komen we er extra voor terug, als we de mogelijkheid hebben. Helaas deed de CD die Shawn gekocht had met Amerikaanse Kerstliedjes het niet in de computer en er was geen CD speler. We zijn elke dag best moe en we gingen om 21.00 uur weer douchen en naar bed.