Naar Nairobi

Half vier liep de wekker af, vier uur in de auto met Mark naar zijn vroege dienst in Zürich. Ondanks de mist reed hij flink door en de Zwitserse tunnels zijn dan een verademing, helder en licht. Hij ging de nachtdienst aflossen, maar er waren meer mensen op kantoor aan het werk. Ieder zijn eigen afdeling. Mooi om weer een keer te zien en toen de dagploeg compleet was hield Mark een briefing en was hij bezig vluchten te annuleren vanwege harde wind in Florence en mist in Berlijn. Een piloot kwam met de copiloot vragen wat hij moest. Zijn vlucht naar Florence werd Berlijn maar deze werd geannuleerd, dus nu even geen vlucht voor hem, pas weer om 12.00 uur. Mark haalde een ander type vliegtuig van een vlucht naar Berlijn om naar Florence te sturen. Deze kon daar wel weer opstijgen. Door de vertragingen zouden dan twee kleine toestellen tegelijkertijd naar Berlijn vliegen. Toen haalde hij een groter toestel van een andere lijn, waar alles in kon. Uiteindelijk twee vliegtuigen aan de grond gehouden. De beslissingen worden hier genomen en dan gaat er en heel apparaat aan het werk van wel twintig mensen die het allemaal voor de crew en de passagiers moeten regelen. Tegen 08.00 uur kon Mark mee om alle koffers te halen en mee in te checken. Dat ging vrij gemakkelijk en zonder problemen gingen de zeven koffers en de handbagage mee. Een broodje kopen, afscheid nemen en op weg door de lange gebouwen naar de metro. De paspoortcontrole was snel gedaan en de bagagecontrole verliep vrij soepel op Ruud na, die wel twee keer met een piepapparaat gecheckt werd en tot slot moest zijn telefoon nog een keer apart er doorheen. Wat een gedoe en schijnveiligheid, maar toch. Het boarden begon vrij snel nadat we bij de gate aankwamen en we zaten op een rij van twee met een raamplaats. De besneeuwde Alpentoppen boven de wolken blijft elke keer weer een fascinerend gezicht, maar wat we nog nooit gezien hebben kwam nu prachtig onder ons voorbij: Venetië. Alle eilandjes samen lijkt op een vis en het ligt mooi midden in de lagune. Het bleef nog lang onbewolkt en de mega grote zandbak lag weer uren lang onder ons. Later werd het weer bewolkt maar bij de landing in Nairobi was het helder. Je landt in een donker gat, vergeleken met al die verlichting in Europa. De klok moest twee uur vooruit, één uur tijdverschil en één uur i.v.m. wintertijd. De Visa hadden we thuis via internet gekocht en nu er zo veel meer balies zijn was de binnenkomst in Nairobi snel gedaan. We stonden daarna direct aan de kofferband en het aantal koffers klopte precies. Geen douaneproblemen, Keniaanse shillings pinnen en de hoteltaxi zoeken. Ruud is de rij wel drie keer afgelopen, maar geen ophaaldienst. Bij de rij taxichauffeurs stond een groot busje en de prijs was OK. Het was rustig op straat en de wegen zijn een stuk verbeterd. Overal hangen boven de wegen camera’s die grote flitslichten gebruiken om foto’s te maken. Een vreemd gezicht al die lichtflitsen boven de wegen. Het hotel ligt aan een soort bushweg, die nog erg modderig was van de harde regens de afgelopen dagen. Gelukkig was er wel op ons gerekend en konden we koffers afgeven om op te slaan. De kamer was klein maar heel schoon evenals het restaurant waar we een kleine snack, sandwich met frites, konden eten. Je moet geduld hebben maar men was erg vriendelijk. Twee Tsjechische, ‘aangeschoten’, mannen kwamen naast ons zitten en er werd, zo goed als het kon, in het Engels met elkaar gesproken. Een binnen gekomen Afrikaanse man vroeg waar wij vandaan kwamen en hij antwoordde dat hij uit Noorwegen kwam, wat even heel komisch klonk. Hij kon er zelf ook om lachen en we hebben een leuk gesprek gehad met zijn allen. Tegen elf uur, Keniaanse tijd gingen we naar de kamer. Nog wat schrijven en snel slapen, het was een lange dag.