Voor en met de kinderen aan de slag

Na een nacht goed slapen zag de wereld er weer heel anders uit en ons besluit er alleen nog voor de kinderen te zijn voelt goed. Vandaag gingen we alles in het werk stellen om de schommels weer gebruik klaar te maken en wilden we papier te kopen om leuke dingen te gaan maken en om weer te kunnen tekenen. Leonard kon ons wegbrengen naar de stad. Het had wel wat voeten in aarde om de juiste ophangringen en -haken te kunnen kopen in de grote hardware-shop van de Indiërs, waar we vorige keren ook de meeste spullen gekocht hebben. Hier werken 18 mensen in de winkel waarvan er zes op een rijtje achter een bureau zitten en constant bellen en bonnen schrijven. Uiteindelijk hebben we 2 kromme ophanghaken moeten laten namaken bij een smid in de stad. Hij had dichte ogen gemaakt en onze voorbeeldhaak ook maar plat geslagen. Kun je niet verzinnen. Hij veranderde het wel weer a la minuut op een aambeeld maar wilde er véél te véél geld voor hebben. Ruud heeft maar de helft betaald van wat hij vroeg en was vertrokken. Maar eerst moesten we nog naar een bank en daar kregen we geen geld uit de automaat. Binnen nagevraagd en het zou niet van de rekening afgehaald zijn. Thuis nog maar eens nagekeken en het klopte. De wisselkoers is nu veel gunstiger dan vrijdag. Het scheelt voor hetzelfde bedrag ruim € 12,00. Omdat we moesten wachten op het werk van de smid zijn we wat gaan drinken met een kleine snack erbij en we konden tevens even pauzeren. Gekleurd papier kopen is hier een hele operatie en uiteindelijk lukte het om in een kleine boekwinkel licht groen en geel papier te bemachtigen en tevens een pak printerpapier erbij gekocht. Daar kunnen we mee aan de slag. Tijdens de rustpauze zagen we personeel van de winkel mooie kerstcadeaus maken en het zilverglanzend papier was te koop in verschillen de kleuren. Helemaal blij hierover zijn we met de tuktuk weer naar huis gegaan waar Ruud een hele klus had om de schommel aan de gang te krijgen. Uiteindelijk is hij achterop een motor nog eens naar de stad gemoeten en tegen 16.00 uur was het zover. Josephine, die razend op de schommel is en de andere kinderen kon niet wachten. Ria was na de lunch met een stel aan het tekenen geslagen en langzaamaan kwamen er steeds meer bij en heeft iedereen, op Ndunda na, getekend. Ndunda heeft heel mooi gespeeld met de blokken en diertjes. De tekenresultaten zijn veel beter dan twee jaar geleden toen iedereen nog veel jonger was. Een aardigheid om te zien en de kinderen waren ook heel tevreden met de resultaten die er mochten zijn en nu in de zitkamer hangen. Met Bosco samen zijn er alvast wat knutsel voorbeelden gemaakt en we zien wel wanneer we daarmee kunnen beginnen. Maar als ze deze resultaten zien willen ze allemaal beginnen. Shawn is vandaag heel veel bij de kinderen gebleven en hij heeft ook een tekening gemaakt en is daar na gaan badmintonnen en voetballen. Uiteindelijk zijn we moe, maar wel voldaan om 17.50 uur naar huis gegaan waar Nancy het eten alweer bijna klaar had. Ruud gaf aan dat hij de Masai armband van Leonard, in de Keniaanse kleuren, zo mooi vond en Leonard zei dat hij er voor ons een klaar had liggen. Hij leert de jongeren op het speciaal onderwijs hoe ze deze armbanden kunnen maken. Ze leken op het eerste gezicht veel te klein, maar met een flinke klodder zeep gleed hij zo over de handen. Die van Ruud zit toch nog wat strak, maar Nancy heeft dat al bij hem aangegeven. Ze vertelden dat ze vroeger tussen en met de wilde dieren hebben geleefd en dat de laatste zebra’s, giraffen enz. pas tien jaar hier verdreven zijn omdat er zoveel gebouwd wordt. In de rivier hier niet ver vandaan zijn nog nijlpaarden. Op het grote kruispunt naar de stad zijn elke dag grote kuddes met geiten die verkocht worden daar en de mensen die dat doen zijn Somaliërs. Toen de foto’s uitgezocht, verkleind en  het verslag geschreven was, was het al weer 22.30 uur geworden en de hoogste tijd om te gaan slapen. Het zijn, al met al, vermoeiende dagen..