Weer kaften en knippen

Aan het ontbijt gingen Nancy en Leonard al aan het knippen en plakken met het gekleurd papier en lijm die we voor ze meegebracht hadden Zij staan open voor nieuwe ideeën en willen het leren. Nancy is hoofd van een basisschool en is enthousiast over onze manier van lesgeven aan de jongste groepen. Spelen is leren. Zij durft af te wijken van de opgelegde werkwijze en de inspecteur zag dat het een veel effectiever resultaat gaf. We zullen overwegen wanneer we op haar school de andere leerkrachten kunnen instrueren. Helaas is het nu grote vakantie en we zijn alweer weg voordat de school begint. Leonard is leerkracht aan een school voor Speciaal Onderwijs en is zeer geïnteresseerd. Hij moet kinderen leren met de handen te werken en we konden goed zien dat hij dat gewend is. Met vieren zijn we naar de stad gereden om een magnetron te kopen. Dat was een wens van vooral Ken en Sheila, die studeren nog en komen op hele andere tijden eten. Dan is het fijn om het eten weer warm te krijgen. Het is een tegenprestatie, omdat we zo gastvrij bij hun in huis ontvangen worden inclusief ontbijt en diner. Zelf brengen we iets te drinken mee en een biertje en een glas wijn blijkt dan wel gewaardeerd. De drank kopen is alleen een beetje lastig omdat de regering heeft verboden om voor 17.00 drank te verkopen. We moeten dus regelmatig om 17.00 in de stad zijn en dat duurt wat langer omdat de toegangsweg opengebroken is en iedereen alternatief er weer uit moet. De smogconcentratie is op deze momenten van de dag heel hoog hier. We passeerden we een poort met het opschrift: ‘Kinderschool’ en tot hun verbazing hoorden ze dat het Nederlands is. Toen Ria met Nancy en Leonard langs de boeken afdeling liep werd er natuurlijk een hoop info uitgewisseld en de kwaliteit van de schoolboeken bekeken en besproken. We kochten twee plastic stoelen voor Florence, zodat ze fatsoenlijk ontspannen kan zitten thuis. Intussen belde Shawn vanuit het huis dat hij gisteren geen verf heeft gekocht en of wij dat wilden meebrengen. De waarheid was natuurlijk dat hij niet wist wat hij moest kopen. We kochten de verf en een goede kwaliteit kwasten. Hiervoor moest de man op een ladder om ze van de bovenste stapel af te halen. Ongelofelijk hoeveel spullen die Indiërs in huis hebben en hoe alles verwerkt wordt zonder computer. Maar het lukt hen al generaties lang en het is de beste hardware shop in de stad. Toen we een personeelslid in een supermarkt tegenkwamen werden hartelijk de handen geschud, zo bekend zijn we wel hier. Toen we weer bij de kinderen thuis waren was het een drukte van belang: De Internationale school had heel veel spullen, vooral levensmiddelen gebracht als Kerstmis gift. Veel ouders hadden een grote emmer gevuld met levensmiddelen: bloem, gedroogde groenten, tandpasta en tandenborstels, Sunlight zeep ( weet je nog oudje?), flessen kookvet, een soort Brinta, maïsmeel en zout. Die meer dan 10 kg zout zullen ze wel niet snel op krijgen. Ook was er wat speelgoed bij voor heel jonge kinderen. Van alle spullen werd voor ieder kind een gelijk tasje gemaakt met de giften. Deze krijgen ze mee als ze met Kerstmis naar huis gaan. Sommigen gaan naar hun ouders, andere naar oma en opa en andere naar een oudere zuster, maar ze gaan bijna allemaal een weekje weg. De kinderen stonden keurig op een rij om te zien wat ze kregen en hoe het verdeeld werd. De huisdames en Wilson hebben hiervan ook een gelijksoortig kerstpakket gekregen. Alles wat er verder nog over was, en dat was behoorlijk wat, werd opgeslagen in het magazijn. Goed te zien dat de magazijnstelling die we bij ons eerst bezoek gebouwd hebben vol in bedrijf is. De hele middag is Ria bezig geweest om de schriften te fatsoeneren en te kaften zodat ze weer beter bruikbaar zullen zijn. Pas als we dat voor alle kinderen gedaan hebben, ze hebben wel 10 schriften pp, kunnen we de boeken gaan uitzoeken, bekijken wat we weer nodig hebben en wat we moeten bij kopen. Ruud heeft intussen de kinderen beziggehouden met het knippen en plakken van allerlei versieringen. Als je na gaat dat ze zoiets, voor onze komst, nog nooit gedaan hebben is het leuk om te zien hoeveel plezier ze er in hebben, ondanks al het werk dat er in gaat zitten. Kronen maken was favoriet vandaag. Toen ze het zat waren, bleef er één grote puinhoop achter, die ze samen ook weer opruimden. Ruud kon daarna ook weer mee helpen met kaften. Gelukkig werden we geholpen door John en Bosco, twee jongens die ook de beste van hun klas zijn, zij snappen dat de schriften in orde moeten zijn.  Maar bij sommigen…… Onderweg naar huis zijn we nog bij een meubelmaker langs gegaan met de vraag of zij een eenvoudige rechte kast konden maken. Ruud had er een tekening van gemaakt. Ze kwamen met een vraagprijs van 35.000 KSH! Of ze gek geworden waren, dat is veel meer dan € 300! Goede middag en wegwezen, we gaan er komende week zelf wel een maken. Thuis gekomen werd Ria steeds beroerder en bleek koorts te hebben. De vraag was of het door de schaafwonden kon komen van de val van gisteren. Ze ging vroeg naar bed. Intussen kwam er een jonge Duitse studente bij ons eten. Ze was hier al 10 maanden en werkte op de school van Leonard. Nu in de vakantie bracht ze de bibliotheek op orde. De chapati (deegpannenkoeken) smaakten hier veel beter dan in het Kiota huis, waar ze het deeg veel vaster maken en er helemaal niets aan toevoegen. Een beetje boter en zout maakten het al veel lekkerder. Normaal schrijft Ria het dag verslag en doet Ruud de aanvullingen en correctie, maar vandaag is het anders om. Na een telefonisch advies van schoonzus Elly was ze meer gerust en wist dat stoppen met de vaste medicatie geen optie was om andere medicijnen te kunnen nemen. Tetanus kan het niet zijn want je bent voldoende beschermd ná de injecties. Het zou een toevallige samenloop zijn. Afwachten hoe het morgen zal gaan.