Dagje thuis

Het gaat niet altijd goed. Gisteravond is Ria behoorlijk ziek geworden en de temperatuur vloog snel 2 graden omhoog. De vraag was hoe komt dat, wat is er aan de hand. Nu was ze wel op straat gevallen en had behoorlijke schaafwonden op de knie. De straten hier zijn vol met zand en vuil dus dat kan fout gaan, maar dat bleek toch mee te vallen. We hebben natuurlijk standaard injecties waaronder tetanus, dus dat was onder controle. Geweldig dat je in de moderne tijd gewoon de telefoon kan pakken om naar Nederland te bellen, waar Elly bevestigde dat het met de tetanus in orde is en mogelijk malaria werd ook uitgesloten. Dan maar een dagje afwachten en het lichaam het zelf laten oplossen. Bevestigd werd ook dat we geen ontstekingsremmer, zoals ibuprofen, konden gebruiken vanwege de bloedverdunners die Ria moet gebruiken. Morgen beter en veel slapen. Ruud was eerst nog de hele morgen bezig met knippen en plakken van sterren, vliegtuigen en allerlei andere dingen die Nancy op haar school wil gaan gebruiken. Gisteren wilden we dus een kast laten maken, maar de prijs was belachelijk, dus toch Ruud weer naar de vertrouwde houthandel, waar we kind aan huis zijn. Er is hout besteld en laten schaven. Bij een ander bedrijfje bleek men MDF te hebben met een laag er op. Daar lieten we dus een paar planken van zagen. Eerst moest er voor het zagen betaald worden, maar nadat Ruud zei dat hij het overgebleven stukje mocht houden tegen de zaagprijs, was ook dat geregeld. Morgenochtend gaan we de boel ophalen en in elkaar timmeren. Samen gaat het zo’n 5000 KSH, een kleine € 50 kosten en dat is een heel ander getal. We willen het erg graag doen voor Florence. Zoals al gezegd woont die in twee hele kleine kamertjes met vijf, waarvan 1 zwanger en dat compleet zonder meubels. Als wij ze dan een paar stoelen en een kast kunnen geven wordt het iets comfortabeler, dat verdiend ze enorm. Ruud is nog even doorgelopen naar Kiota, waar Shawn een ananas voor Ria had gekocht. Hij wilde het gaan brengen, maar Ruud zei hem dat hij beter bij de kinderen kon blijven. Nog even snel voorgedaan hoe je snel een vliegtuigje kunt vouwen, zodat ze weer iets te doen hadden en dat terug naar ons zeer comfortabele huis. We mochten bij de ouderslaapkamer lekker op het balkon in de zon gaan zitten en de omgeving bekijken. 10 jaar geleden liepen er hier nog giraffen en zebra’s Çrond en was deze hele wijk een grote koffieplantage. De Engelse eigenaar heeft het verkocht waarna het in stukjes is opgedeeld. Er staan nu erg mooie en grote huizen. Omdat het verschil tussen arm en rijk erg groot is, zijn alle ‘villa’s’ ommuurt en vaak van prikkeldraad voorzien. Natuurlijk hebben alle ramen en de meeste balkons dikke tralies, ze weten hier niet beter, maar wij voelen ons een beetje opgesloten op die manier. Als wij vertellen dat we zo’n groot huis niet hebben en echt niet kunnen betalen, kijken ze ons stomverbaasd aan. Ze geloven bijna niet dat wij veel kleiner wonen. Het huis waar we wonen heeft 4 slaapkamer, waaronder een hele grote met inloopkast en drie badkamers. Hier en daar wel oneconomisch ingericht naar ons idee maar allee, als je de ruimte hebt…. Voor het avondeten is Ria er even uit geweest, maar toen weer snel onder de wol gedoken. Morgen moeten we vroeg in het huis zijn omdat Shawn naar een familiefeest gaat enkele honderden km’s verder op in de Riftvalley.