Boeken kopen

De dag begon goed: geen tuktuk op de afgesproken plek, Shawn niet te zien. Shawn gebeld dat we hem niet op de afgesproken plek en tijd troffen, toen maar met de matatu naar de stad. Het was erg druk, maar de matatuchauffeur trok er zich niets van aan, reed alles voorbij tegen het verkeer in en wurmde zich er steeds weer tussen. Zo gaat dat hier, de wet van de sterkste en de brutaalste. In de stad zijn we eerst naar de fotowinkel gegaan toen Shawn belde  waar we bleven, hij was al in de boekwinkel. Nu bleek dat hij helemaal naar het kruispunt bij de snelweg was gelopen, daar een matatu had genomen en dus vóór ons in de stad was. Het boeken uitzoeken ging erg gesmeerd en ze lagen snel voor ons op de toonbank. We hadden ook puntenslijpers, potloden, een map, grote schriften en gummen nodig. Men had niet de kwaliteit gummen die we graag wilden. De man liet Ria andere gummen zien, maar we wilden de beste kwaliteit. Hij zei dat hij er nog in voorraaddozen had, maar toen bleek dat hij bedoelde dat in alle potloodpakjes van Staedler een gum zat. Hij liet alle gummen uit de pakjes halen totdat we er zestig hadden. Daarna werden kleinere gummen van een ander merk in de pakjes gestopt en alles was met drie man zo gepiept. Er was door de school ook Engels karton gevraagd, 2 vellen per kind! Dat zijn enorme vellen stevig papier waar de leerkracht het e.e.a. op schrijft en dan in de klas ophangt. Dat is dus niet voor het kind zelf maar voor de klas. Dat gaan we dus niet doen. Alle boeken werden nog eens nageteld, op titel gecontroleerd en met de hand op een bon geschreven. Daarna begon het tellen op een telmachine en Ruud moest geld bij gaan halen. De prijzen waren gestegen sinds vorig jaar. Ruud bracht gelijk de foto’s mee, want hij kwam daar toch langs. Alles werd in twee grote dozen gepakt en de mevrouw van de winkel ging een tuktuk halen. Elke keer is het weer afwachten hoe de terugweg zal gaan. De tuktuk man koos voor de weg waarover alle auto’s nu de stad uit moeten rijden, maar daar stond het verkeer muurvast omdat de weg op het einde helemaal onder water stond. Waarschijnlijk door de regen. Op de ‘weg’ langs Tuskys was het eveneens goed mis. Ook hier was veel verkeer, op de hele smalle doorgang naast het nieuw te maken wegdek, we stonden zeker tien minuten vast. Dat kwam ook omdat elk voertuig dat een klein gaatje zag dat meteen opvulde en niemand meer voor of achteruit kon. Uiteindelijk waren we tegen 12.30 uur thuis en konden we verder gaan met boeken kaften. De vier grote kinderen die nog thuis waren kwamen helpen, zelfs Shawn met zijn 2 linker handen. Op de vraag: hoe hij vroeger zijn boeken gekaft had, kregen we te horen dat hij dat anderen had laten doen, in ruil voor huiswerk maken. Zoiets dachten we al, want hij moest steeds John vragen hem te helpen. Florence was er ook vanochtend en we kregen rijst die een beetje aangemaakt was met wat groens, als lunch. Met tien kinderen konden we aan één tafel door blijven werken. De oma van Samuel kwam hem ophalen om samen naar een meisjes tehuis op bezoek te gaan bij zijn twee zusjes, hun ouders zijn beiden overleden. Samen hebben we oma zijn mooie bordtekening laten zien en Samuel genoot er duidelijk van en was heel trots. Tijdens het kaften zeiden de kinderen, toen er een auto voor de deur poort stond, dat ‘the big boys’ eraan kwamen. Allemaal grote dikke mannen zeiden ze. We wisten niet wat we konden verwachten totdat we een grote pick up naar binnen zagen rijden waar een stel grote grove mannen omheen liepen. Ze kwamen binnen kennis maken en toen zagen we op een poloshirt Rotaryclub staan, uit Thika west. Uiteindelijk was het een behoorlijke groep met één dame erbij. Het zeil werd van de pick up gehaald en er werd een flinke lading etenswaren en andere spullen gelost. Eén van hen nam het woord en het bleek dat het vrienden waren van Shawn, dat hij ook lid was van de Rotaryclub en dat hun eerste bijeenkomst hier in Kiota was geweest. Ze waren al naar een ander kindertehuis geweest en er voor Kiota werden er toezeggingen gedaan voor de toekomst van de kinderen. Shawn moest op een bijeenkomst maar eens komen vertellen hoe het zat met de scholing voor de high school en daarna. Ze willen hieraan meesponsoren om de kinderen een goede toekomst te kunnen bieden. Shawn gaf Ria het woord en er kwamen direct positieve reacties op wat we hier doen en op het feit dat er onderwijservaring achter zat. Toen bleek dat er diverse leerkrachten tussen stonden. Er werd een kersttaart tevoorschijn getoverd en samen zongen we ‘We wish you a Merry Christmas’. De radio in de auto werd hard aangezet en samen hebben we gezongen en gedanst. Een leuke onderbreking van ons kaft werk. De kinderen hebben we daarna niet meer gezien om te kaften, ze gingen met zijn allen de voorraad kamer opruimen en herinrichten met alle gekregen goederen. Uit de voorraadkamer kwam ook een enorme tas met kleding, die al eerder gebracht was, en die werd in groepjes verdeeld om ook weer door te geven. Er was maar een klein gedeelte bruikbaar voor onze kinderen. Wij moeten nog flink aanpoten om alles op tijd klaar te kunnen krijgen, we zijn al aan het aftellen. Morgen vroeg naar Kiota en tot donker doorwerken, net als vandaag. Hopelijk hebben we dan alle boeken en schriften klaar. Maar eerst moeten we naar de supermarkt voor tape, die Shawn vergeten was mee te brengen. Net voor donker waren we om 19.00 uur binnen en hebben met Nancy gegeten. Leonard kwam veel later thuis vandaag. Hij was op school in een nieuw gebouw met de elektriciteit bezig maar de stroom was uitgevallen. Ze hadden moeten wachten tot er weer stroom was om de boel te kunnen testen. Ken was ook weer boven water. De examentijd zit er voor nu weer op en hij is vrij tot 7 januari.