1e kerstdag

Een Kerstgevoel hadden we niet vandaag en de lucht was grijs. Na dagen van strakke blauwe lucht was dit verrassend en het duurde niet lang voordat het heel hard begon te regenen, een tropische bui, steil naar beneden. We hadden een afspraak in Kiota om afscheid te komen nemen van de drie kinderen die er nog waren. Ria had haar laarzen en regenjas al afgegeven aan Teresia, maar Ken werd door zijn moeder uit bed getrommeld en hij zou ons wegbrengen, wat een luxe. Bij Kiota liep de mevrouw van de houthandel met haar dochter en ze vond het leuk om nog afscheid te kunnen nemen. Shawn was alleen thuis met Samuel, James en Ndunda. Zij zouden worden opgehaald door om deze dag door te kunnen brengen bij vriendjes van school. Samuel was aan het tekenen, de leeuw en de buffel die op de muur stonden had hij heel snel op papier staan, hij heeft echt talent en moet zoveel hij wil en kan kunnen tekenen. Shawn had gisteren een rotdag buiten de deur. Hij had een afspraak met een oma van één van de kinderen en hij heeft uren met de meisjes langs de hoofdweg op haar gewacht. Nu was zijn kamer nog niet klaar en we hebben hem toch geholpen, al hoewel we dat niet meer van plan waren op 1e kerstdag. Alle privéspullen van de kinderen en stapels foto’s kwamen nog uit zijn kast en we hebben de boel geordend, in de juiste mappen gedaan en fotomapjes gemaakt op volgorde van datum. Nog een hele klus en nadat de kinderen waren opgehaald hebben we nog met Shawn gesproken over de toekomst. Hij zal ons een brief gaan schrijven en via de mail sturen. Florence was gekomen om eten voor te bereiden om met haar familie hier in Kiota Kerst bij elkaar te zin. Het huis stond leeg en zij kon er mooi gebruik van maken. Ria zag dat ze het gasfornuis aan het schoonmaken was i.p.v. eten voor bereiden. Dat was een taak geweest voor Priscilla die in werktijd op de bank had liggen slapen. Ria heeft dit met Florence besproken en ze zei dat ze Priscilla geen werk ziet en dat ze dat al vaker gezegd hebben, maar dat ze altijd excuses heeft om iets niet te doen. Ook Rohda had dat aangegeven. Daarbij beaamde ook Florence nu dat Priscilla een commandant is tegen de kinderen en dat ze bang zijn voor haar. Dat is slecht nieuws en daar mee zal Shawn iets moeten gaan doen in het belang van de kinderen. Ken kwam ons weer ophalen en Shawn ging mee naar zijn ouders. Wij zijn onze spullen bij elkaar gaan zoeken en de handdoeken en toiletspullen lieten we hier achter.  Drie koffers in één en in de andere koffer nog een weekendtas. Al onze spullen konden in één helft van de koffer en in de handbagagekoffertjes, ook de grote handtas van Ria kon daarbij. Shawn en Ken moesten nog boodschappen doen, veel winkels waren open, zaken zijn zaken ook op 1e kerstdag. Leonard zat lekker in de schaduw in de tuin en toen we alles gepakt hadden zijn we ook in de tuin gaan zitten, de eerste keer in deze vier weken. Sheila was ook thuis en Ken en Shawn kwamen met volle tassen. Het eten was al zo goed als klaar: chapati, erwtjes en worteltjes met gekruide gehaktsaus. De kinderen wilden er verse frites bij eten en de gesneden aardappelen lagen al klaar. Toen ze klaar waren was het sladderige halfgare frites die ze in een pan bakten met het deksel erop. Nog een laatste lesje fritesbakken van Ruud en ze vonden de knapperen frietjes heerlijk. Het was gezellig samen in de tuin en we hebben veel gelachen. Dit was dè kans om familie foto’s te maken en met de zelfontspanner kwamen we er zelf ook op. Ruud ging met Leonard nog eens langs de ramen met een kit spuit en moeder vond dat de kinderen de auto moesten wassen.  Tegen 16.30 namen we afscheid en we hebben onze dankbaarheid duidelijk aangegeven. Shawn, Sheila en Ken gingen mee naar Nairobi en Ken reed. Hij is een goede chauffeur. Onderweg hebben we nog wat Belgenmopjes verteld en veel gelachen. De weg de stad uit was rondom Thika vol maar de weg naar Nairobi was ‘leeg’ in vergelijking met werkdagen en we waren om 17.30 uur op het vliegveld. Afscheid nemen nog een paar foto’s en het zat er nu echt op. Direct toen we de hal binnen gingen moesten de koffers al door de scan. Koffers afgeven, paspoort controle en wachten in de lange gang met souvenirs winkeltjes die belachelijk hoge prijzen vroegen. Het toestel was met ons in totaal 57 mensen ‘vol’ en dat was mooi nu konden we in de nacht languit op de midden banken gaan liggen en hebben we  wat geslapen. Om 06.25 landen we in Zürich waar Mark ons op kwam halen en was ons 3e Keniaanse avontuur ten einde. Hoewel we weer hard gewerkt hebben, hebben we er weer van genoten en zijn we blij dat ze alle twintig weer met een goed pakket naar school kunnen gaan dit nieuwe schooljaar.